Od Mai: c.d. Max'a

Syknęłam i wyjrzałam przez okno. Mamrotał coś pod nosem, zaplątany w róże. Chwyciłam kluczyk i wyskoczyłam przez okno. Chwyciłam się gałęzi i zeskoczyłam lekko na ziemię. Podeszłam do chłopaka.

- Co cię napadło?! – syknęłam delikatnie wyplątując go z kolczastego krzewu.

- Wymiguję się... od imprezy – syknął wiercąc się.

- Aha. Poza tym, to był zimorodek nie koliber.

- Co?

- Rysunek. To był zimorodek – powiedziałam nie patrząc na niego. Wystraszył mnie. Zmarszczyłam czoło. – W ogóle skąd masz mój numer?

- Tom dał mi numer Leny, a ona dała mi twój. Musiałem zwiać tym wariatom – odparł wyskakując z krzaków. Przewróciłam oczami i zaczęłam wyjmować mu kolce i płatki róż z włosów.

- Cóż, skakanie z okien zostaw tym, którzy to potrafią – mruknęłam. Zaśmiał się.

- W ogóle, dzięki.

- Ta. Cały jesteś?

- Trochę obolały, ale chyba wszystko w porządku.

- Okej, w takim razie chodź. – powiedziałam i zaczęłam się wspinać na drzewo. Obejrzałam się. Max stał i patrzył się na mnie zdziwiony. Wywróciłam w duchu oczami.

- Chcesz wracać przez hol wiedząc, co tam się dzieje? – spytałam unosząc brew. Zrozumiał i zaczął się wspinać na mną. Na odpowiedniej wysokości, stanęłam z wyciągniętymi ramionami na gałęzi i skoczyłam z wyciągniętymi rękami. Zrobiłam przewrót, by złagodzić siłę upadku i wróciłam do okna. Max stał niepewnie na gałęzi. Uklękłam na parapecie i wyciągnęłam rękę.

- Chodź. – złapał mnie i po chwili wskoczył na parapet. Odsunęłam się, by wszedł do środka. Potem przymknęłam okno.

- Więc...?

<Max?>